дарун

[درون]

1. дохил, андарун; муқоб. берун: даруни хона, даруни сандуқ

2. маҷ. ботин, замир, дил; даруни гӯш сӯрохии гӯш; даруни сина дар дил; ҳавлии дарун а) қисми дохилии ҳавлӣ; б) кҳн. қисми маҳрами ҳавлӣ, ки ба он ҷо даромадани мардони бегона манъ буд; муқоб. ҳавлии берун; дарун ба дарун яке дар дохили дигаре; дарун-дарун дарунакӣ, ботинан; пинҳонӣ: дарун-дарун сӯхтан, дарундарун хандидан, дарун-дарун гиря кардан; аз дарун а) аз дохил (мас., дарро аз дарун бастан); б) киноя аз ботинан, дарунакӣ; аз даруни… а) аз байни…, аз миёни…; б) аз қатори…, аз доираи…; ба даруни… а) ба дохили…, андаруни…; б) дар байни…, дар миёни…, дар қабати…; дарун рафтан а) фурӯ рафтан, (ба) таҳ рафтан, чуқур шудан, ба қаър кашидан (мас., чашм); б) гуфт. ба дарди исҳол дучор шудан, дарунрав шудан;